Op een dag werden wij benadert door een jonge dame. Zij was door de rechtbank veroordeeld voor stalking en behalve een forse boete en schadevergoeding zou zij hier ook een strafblad aan overhouden. Een strafblad terwijl je net aan je carrière gaat beginnen is natuurlijk rampzalig. Waar kom je nog aan het werk ?
De cliënte hield echter vol dat zij onschuldig was en vroeg aan ons om de proces stukken door te nemen en aanvullend onderzoek te doen om te zien of er bewijs te vinden was van haar onschuld. Zij stuurde een verklaring op waarin beschreven stond wat haar de laatste tijd was overkomen. Dit gaf de indruk dat er toch meer aan de hand was.
Het Gooisch Recherchebureau heeft de opdracht aangenomen om vervolgens 627 bladzijden aan proces verbalen, verklaringen, pleitnota’s en processtukken door te nemen. De proces verbalen bevatten de aangiftes, verhoren en onderzoek resultaten van het OM.
Door zorgvuldig de stukken door te nemen, een tijdlijn te maken en de gegevens te ordenen konden de gaten in het onderzoek van het OM worden blootgelegd. Tegenstrijdige verklaringen en onvolledige bewijsstukken. Ook werd duidelijk dat het OM had nagelaten om ontlastend bewijs te onderzoeken.
Maar waar ging het om….
Cliënte had een hechte vriendenkring van de beroepsopleiding waar zij nog steeds op zat. Een van hen sprong er uit, haar hartsvriendin, waarmee zij van alles deed en deelde. Zo gingen zij vaak uit of zaten te chillen op de bank of tv kijken op bed.
Op een gegeven moment kreeg cliënte een vriend wat een paar maanden aanhield. Nadat ze het had uitgemaakt begon het stalken.
Zowel de ex-vriend als cliënte werden gestalkt met telefoontjes en berichten via social media zonder dat ze dat (in het begin) van elkaar wisten.
Cliënte werd tientallen malen anoniem gebeld en kreeg berichten via social media met teksten als “Ik wil die lekkere lippen van je zoenen”, en nog veel intiemere teksten. Ook stond de naam van de ex-vriend in sommige berichten. Cliënte ging er van uit dat de ex-vriend hier achter zat en heeft niet op de berichten gereageerd.
De ex-vriend werd ook tientallen malen anoniem gebeld en kreeg vele berichten toegestuurd via social media. In deze berichten werden zowel de namen van cliënte als van de vriendin van cliënte genoemd. Daarbij kwam dat ook (zaken)relaties van de ex-vriend werden benaderd door de stalker wat voor hem reden was de politie in te schakelen. De ex-vriend ging er van uit dat cliënte de stalker was.

Cliënte bestede geen aandacht aan de anonieme telefoontjes en social media berichten totdat de wijkagent voor de deur stond om een ‘stop gesprek’ te houden. Dat is een gesprek waarbij cliënte de waarschuwing kreeg om het stalken van haar ex-vriend te stoppen. 
Tijdens dit gesprek heeft cliënte de agent verteld dat zij niet de stalker is maar zelf ook wordt gestalkt. 
Vervolgens heeft cliënte van de afgelopen maanden alle anonieme telefoontjes en ongewenste social media berichten die ze nog had bij elkaar gezocht en heeft bij haar telefoon provider een ‘Meldformulier telefonische overlast’ ingediend. De provider doet dan onderzoek naar het belgedrag van de (anonieme) bellers en kan eventueel in ernstige gevallen het betreffende nummer afsluiten. De telefoonprovider liet weten de eigenaar van het betreffende nummer een waarschuwing te hebben gestuurd niet meer met cliënt te bellen. De melding was dus terecht.
Met deze informatie ging cliënt naar de wijkagent om zelf ook aangifte te doen. Deze laat echter weten hier niets mee te kunnen doen tenzij ze overtuigend bewijs kan leveren dat de ex-vriend hier achter zit.
Cliënt is zwaar teleurgesteld in de reactie van de wijkagent en besluit het te laten rusten, niet wetende wat haar te wachten staat. 
De ex-vriend was er alleen van overtuigd dat cliënte achter de stalking zat, en hij had een betere respons van de politie. Mogelijk ook omdat zakelijke contacten van de ex-vriend bij deze stalking werden betrokken waardoor zijn bedrijf schade opliep.
Meerdere aangiftes van de ex-vriend werden opgenomen en uiteindelijk werd cliënte opgeroepen voor verhoor. 
Wie dit leest zal denken dat het allemaal in korte tijd heeft afgespeeld. In werkelijkheid heeft het stalken meer dan een jaar geduurd. In deze tijd zijn vele berichten verstuurd en in één van deze berichten werd verteld dat cliënte zwanger zou zijn van de ex-vriend. Dit was niet waar maar wel een eye-opener voor cliënte. Bij het bericht was een echo-foto van de ongeboren baby meegestuurd waarbij herkenbaar met fotoshop de naam van de moeder was gewijzigd in die van cliënte. Cliënte wist dat haar vriendin al eens eerder zoiets had gedaan bij iemand anders en omdat de naam van de vriendin ook meerdere keren in de stalkberichten naar de ex-vriend voorkwam, begon cliënte argwaan te krijgen.
Tot die tijd was cliënte erg close met de vriendin. Zo deelden zij al hun lief, leed en geheimen zoals echte vriendinnen dat kunnen. Gezellig samen op de bank de stalkberichten bespreken….. Hier kwam nu abrupt een einde aan.
Na de breuk tussen cliënte en vriendin ging het stalken van de ex-vriend nog door
Bij het tweede verhoor van cliënte werd haar telefoon in beslag genomen voor forensisch onderzoek. Cliënte gaf haar pin-code van de telefoon op zodat de politie toegang had.
Uit het onderzoek kwam dat de wachtwoorden van een deel van de social media accounts welke bij het stalken waren gebruikt op haar telefoon aanwezig waren. Dit was het belastende bewijs waarop cliënte werd veroordeeld.
Op aanwijzing van cliënte heeft de politie ook de vriendin voor een verhoor opgeroepen. Opvallend was dat deze vriendin eerst ontkent dat bepaalde social media accounts van haar waren om hier bij een volgend verhoor op terug te komen. Deze onregelmatigheid is niet verder door de politie onderzocht. De telefoon van de vriendin is vreemd genoeg  niet in beslag genomen en forensisch onderzocht.

Dit is het punt waarop het Gooisch recherchebureau in beeld kwam.
Zoals al eerder was vermeld was cliënte deel van een hechte vriendengroep die samen veel activiteiten uitvoerden. Feestjes, uitgaan en bij elkaar thuis. Het Gooisch Recherchebureau heeft een paar van deze vrienden benaderd om te vragen hoe het daar bij toegaat. Zo heeft het Gooisch Recherchebureau een verklaring kunnen opnemen dat het heel gewoon was om elkaars telefoon te lenen. Zo van ‘sorry, mijn accu is leeg. Kan ik jouw telefoon even gebruiken….’. In feite was dus iedereen van de vriendengroep een verdachte.
Na onderzoek van de social media accounts welke naar een persoon herleid konden worden, bleek dat zij op één na, aan de vriendin kon worden gekoppeld. De vriendin hield echter vol dat cliënte haar wachtwoorden had en haar accounts had misbruikt. 
De meeste stalk telefoontjes naar de ex-vriend waren zonder nummerherkenning en werden afgebroken op het moment dat de ex-vriend de telefoon opnam. In een enkel telefoontje stelde de vriendin zich echter voor ‘dat zij een veel betere partner voor de ex-vriend zou zijn dan cliënte’. De opname van dit telefoontje is onderzocht door de politie waarbij de stem van de vriendin werd herkend. De politie heeft hier echter niets mee gedaan.
Vier telefoontjes naar de ex-vriend werden gepleegd met de telefoon van cliënte. Deze waren kort na elkaar binnen twee minuten. Zoals eerder beschreven was het niet ongebruikelijk dat een telefoon werd gedeeld binnen de vriendengroep en deze telefoontjes waren gepleegd voor de breuk tussen cliënte en de vriendin.
Na onderzoek betreffende de tijdstippen waarop de ex-vriend werd gestalkt bleek dat één van de telefoontjes was gepleegd op het moment dat cliënte op school voor een examen zat. 
Zo ook één telefoontje dat was gepleegd op het moment dat cliënte autorijles had.
Dit is hard bewijs dat cliënte deze telefoontjes niet kan hebben gepleegd.
Het meest waarschijnlijke scenario is dat de vriendin een zekere jaloezie had opgebouwd waarop zij de ex-vriend en cliënte is gaan stalken. Dit heeft zij gedaan middels meerdere social media accounts en anonieme telefoontjes. Tijdens gezellig samenzijn met cliënte moet zij de telefoon van cliënte hebben ‘geleend’ om ‘eventjes haar instagram te bekijken’ maar in plaats daarvan de ex-vriend te bellen en berichten te sturen. Na de breuk tussen cliënte en vriendin werden ook social media accounts voor het stalken gebruikt welke niet aan de telefoon van cliënte konden worden gekoppeld.
Het Gooisch Recherchebureau heeft haar bevindingen in een rapportage verwoord wat is meegenomen in het hoger beroep. 
In dit hoger beroep is cliënte volledig vrijgesproken.
Cliënte heeft haar leven weer kunnen oppakken en het gaat goed met haar.

De lessen die uit deze zaak kunnen worden geleerd zijn:

• Ga zorgvuldig om met je wachtwoorden. Geef deze nooit uit aan een ander, ook niet aan vrienden hoe goed je ze ook vertrouwd.
• Leen je telefoon niet uit

Als je word gestalkt krijg je van de politie vaak het advies om hier geen aandacht aan te schenken. Vertaal dit naar: 

• Trek het je niet aan
• Reageer hier niet op 
• Maar houd het goed bij. 
• Leg een logboek aan
• Bewaar al de berichten
• Bewaar de telefoonafschriften
• Dien een ‘Meldformulier telefonische overlast’ in bij je provider als je meerdere anonieme telefoontjes binnenkrijgt
• Sta er op dat aangifte wordt opgenomen, al is het alleen maar dat het is genoteerd.